Page 47 - ATA YAYINCILIK Özgün Türk Öyküleri (30 Kitap)

Yafll› bahç›van Rahbar’›n dedi¤i gibi
bu a¤açlar yaln›z b›rak›lmaya gelmezler.

Bu a¤açlar kendine afl› yapanlar› unut- -
mazlar. Ruhlar› ve yürekleri vard›r. Elma

a¤ac› Ohusan’› özlemifl midir acaba? Ha- -

yata küsüp meyvesiz kal›r m› acaba?
Gerçi Rahbar, yeri gelince Ohusan’› arat- -

mad›¤›n› söylemektedir. Yine de afl›y› ya- -
pan Rahbar de¤ildir. Elma a¤ac› Ohu- -

san’›n usta ellerini özleyebilir...”

Sutara’n›n merak› endifleye dönmüfl.

“Rahbar’›n kör kad›na gitmesi iyi olacak.
Fakat flu s›ra a¤ac› sahipsiz b›rakman›n çok

riski var. A¤aç çiçek açmak üzere. Hassast›r,
k›r›lgand›r, nazl›d›r. Yaln›zl›k, çiçeklerini hasta

edebilir. Çiçe¤i solan a¤ac›n meyvesi de

olmaz. En iyisi, a¤aç çiçek açt›ktan sonra
kör kad›n› ziyaret etmek. Acele etmeye ge-
-
rek yok. Akl›n yolu birdir.”diye düflünmüfl.

6
4 46