Page 54 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

içinde isterse oturdu, isterse gezdi. Yaramazlıklarına
bile müdahale etmedi. Okuması bile geriledi. Ben evde
takviye etmeye çalıştım. Bol bol hikâye okutuyordum.

Taner bu hâlime çok kızıyordu. Çocuktur elbette
doğruları, yanlışları olacak diyordu. Ben ise çocuğumun

hatalı olacağını kabul edemiyordum. Onu iyi yetiştirme-
ye çalışıyordum. Çocuğuma verdiğim bu güzel eğitimle
yanlış yapmaz diye düşünüyordum.

Birinci sınıfı pekiyiyle geçti. Karnesini alıp doğru-
ca Zeytin’in yanına gittik. Karnesini Zeytin’e göstermek
istedi. Tabii ki bu arada Zeytin de kocaman bir köpek
olmuştu. Birlikte barakanın bahçesinde koşuyorlardı.

Cemre’yi başka hiçbir yerde bu kadar mutlu görmüyor-
dum. Artık Zeytin’i evimize almayı düşünüyordum. Ama
bir türlü buna cesaret edemiyordum. Bir şeyi kaybetme
korkusu çok kötü bir duyguydu. Ona hiçbir şeyin zarar

vermesini istemiyordum.

53