Page 13 - ATA YAYINCILIK (10 Kitap) Afacan Öykü Dizisi Çıraksız Dostluk

ne seslendi,

– Anne, kelebek batıyor! Bir şeyler yap-

malıyız.

Anne papatya,

– Ne yapabiliriz ki elimiz yok ki çekip ala-
lım. Ayağımız yok gidip getirelim. Üzülme za-

manla alışırsın. Biz de ilk zamanlar senin gibiy-

dik. Bu bataklıkta öyle olaylar gördük ki artık

alıştık, dedi.

Sonra da komşu papatyayla sohbetine kal-

dığı yerden devam etti. Annesinin bu denli

gamsız olmasını papatya bir türlü anlayamıyor-

du. Bir şeyler yapmalıydı. Kelebeğin ölüp git-

mesine izin veremezdi. Göz göre göre buna

müsaade etmek vicdansızlıktı. Kelebeğin acı

acı “İmdat!” sesleri gelmeye devam ediyor-

du. Papatyanın aklına bir fikir geldi: Eli, ayağı

yoksa çiçeği, gövdesi vardı. Başını kelebeğin
bulunduğu yöne doğru eğdi. Kelebeğin çiçek-

lerine tutunmasını istedi. Kelebek, yuttuğu

12