Gü neş,
— Ben de yal nız sa yı lı rım.
Ama hiç de onun gi bi de ği lim.
Çün kü var ol du ğum dan be ri mut lu
ol ma yı bi li yo rum. Dün ya yı ısı tı-
yor, can lı la ra ha yat ve ri yo rum.
Bu da be ni çok mut lu edi yor. Bu
yüz den de be ni gö ren her kes,