Oracığa oturup korku içinde ağla-
maya başladı. Sesinin duyulmaması için
sessiz sessiz ağlıyordu. Boncuk boncuk
yaşlar gözlerinden süzülüyordu. Doz-
doz da perdenin kıvrımına konmuş onu
izliyordu. Atacan’ın bu hâline çok üzül-
müştü. Sanki az önce onu sineklikle ko-
valayan bu çocuk değildi.
11