Page 100 - ATA YAYINCILIK 4.Sinif Ev Calismam
P. 100
ELİME BATAN CAMI ÇOK SEVİYORUM!
- N’aber?
- İyiyim babacım!
- Okul nasıldı?
- İyiydi?
Babamla konuşmamız bu kadardı. Odasının kapısı açıksa tabii ki! Bazı günler hiç görmem onu. Benim
babam yazardır. Bir kitap yazar, bitince bir başkasını… Odasından gelen daktilonun tık tık tık sesinden
anlarım babamın evde olduğunu. Annem sessiz bir gölge gibidir. Gürültü yapmaz, sesi hep kısıktır, televiz-
yonun sesi gibi... Komşularımız da bilir, kapımızın zili hiç çalınmaz. Akşam yemeğini çok ender bizimle yer
babam. O zaman da düşüncelidir zaten.
Bir gün tezgâha su bardağını sertçe koymuşum. Bardak kırıldı. En büyük parçası avucumun içine battı.
Canımın acısından sessizlik kuralını unutup haykırdım. Babam koşup geldi. Hemen elimdeki kanları sildi.
“Korkma, derin batmamış! Şimdi çıkaracağım.” derken bana sarılıp kucağına oturtmuştu. Camı çıkarıp
elimi silerken saçlarıma bir öpücük kondurdu. Acımı çoktan unutmuştum. Babamın kokusunu çektim içime.
Elime batan cam parçasına sevgiyle baktım.
Aşağıdaki soruları metne göre cevaplayalım.
1. Çocuğun babasının mesleği nedir?
………......................……….
2. Çocuğun yaşadığı evin kapısı neden çalınmaz?
………......................……….
3. Çocuk neyi kırdı?
………......................……….
4. Çocuğun, eline cam batmasına rağmen üzülmemesinin nedeni nedir?
………......................……….
5. Metne göre aşağıdakilerden hangilerine ulaşabiliriz? İşaretleyelim.
Metnin çarpıcı bir başlığı vardır.
Çocuk annesinin ilgisini bekliyor.
Yazarlar çocuklarıyla ilgilenemezler.
Babasının ilgisini çekebildiği için eline cam batması çocuğu üzmedi.
100
