Page 98 - ATA YAYINCILIK 4. Sınıf Ata Yarıyıl Tatilinde

4. SINIF

7. FASİKÜL

BİR DAHA KORKU FİLMİ İZLEMEK Mİ!

Cumartesi akşamı Ege ve Ece’nin anne ve babası tiyatroya gitmek istiyordu. Ancak
o akşam çocuk bakıcısının hastalanması bir şanssızlıktı. Anne, “Eğer evde çocuklarla

oturacak biri olmazsa içim rahat etmez, gitmeyelim.” dedi. Baba ise aynı fikirde değildi.
“Çocukların ikisi de yeterince büyüdü. Evde bir iki saat yalnız kalabilirler herhâlde.” dedi.
Ege ve Ece için bu çok uygundu. Artık okula gidiyorlardı. Evde de iki saat yalnız kalabi-
lirlerdi tabii ki.

Sonunda anneleri gitmek için ikna oldu. Çocuklara “İyi geceler.” dedikten sonra,
onları bir sürü şey için uyardılar: Kapı çalarsa kim olursa olsun açmayacaklardı, kibrit ya
da mum yakmayacaklardı, hiçbir şey pişirmeye kalkmayacaklardı.

Çok gariptir ki televizyon seyretmekle ilgili hiçbir uyarıda bulunmadılar. Anne ve
babaları henüz gitmişti ki Ege ve Ece, televizyonu açıp televizyonun karşısına oturdular.
Niyetleri bir korku filmi izlemekti çünkü normal zamanda buna asla izinleri yoktu. Keşke

büyükler sık sık geceleri dışarı çıksalardı!
Nihayet film başladı. Önceleri her şey iyi gidiyordu. Ne var ki filmdeki canavar yavaş

yavaş kente kadar inmeye başlamıştı. İnsanlar kaçıştılar ve kendilerini evlere kapadılar.
Canavar önüne gelen her şeyi kırıp döküyor, kapıları, pencereleri yiyor, önüne ne çıkarsa
ağzına atıyordu. Ege ve Ece, oturdukları kanepede korkudan iyice büzülmüşlerdi. Ege
heyecanla önündeki kâseden patates cipslerini yerken, Ece çıkan çıtırtıdan korkarak
havaya zıpladı. İkisinin de korkudan tüyleri diken diken olmuştu.

Ece daha fazla dayanamayıp televizyonu kapadı. Kanepede sakin sakin oturup
akşamın geri kalanını korkmadan geçirmek daha akıllıcaydı. O sırada pencerede bir çıtırtı

duydular. Çocuklar korkudan kanepenin altına girdiler. Ses bu kez kapıdan geliyordu. İşte!
Sonunda canavar onları da bulmuştu! Ege ve Ece korkudan kulaklarını tıkadılar ama gelen
tabii ki canavar değildi. Anne ve babaları dönmüştü. Yaşasın! Çocuklar rahatlamanın ver-
diği duyguyla hem gülüyor hem de gözlerinden akan yaşları siliyorlardı. Bir daha yalnızken

korku filmi izlemek mi? Asla!
Ursula MUHR

(İyi Geceler Nineciğim!)

1 1