Page 131 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 131
“Artık daha dikkatli olmaya çalışıyoruz anne-
ciğim.”
Ayşen Hanım’la kafeteryada bir masada oturduk.
O kadar çok hasta yakını vardı ki burada. Her birinin
ayrı ayrı hikâyesi vardı. Hepsi benim yaşadığım acıyı
yaşıyordu. Aralarında kayıpları olan da vardı. Yine de
birçoğundan şanslı hissediyordum kendimi.
Ayşen Hanım:
“Yapabileceğim ne varsa lütfen çekinmeden söy-
leyin. Elimden geleni yaparım inanın. Keşke sizin acınızı
biraz azaltabilsem.“
“Yanımızda olduğunuzu biliyoruz. Siz rahat olun
Ayşen Hanım. Bir şeye ihtiyacımız olursa sizden rica
ederiz.”
“Lütfen çekinmeyin.”
Bir zarf uzattı. Şaşkınlıkla zarfa baktım.
“Bu nedir?”
“İçinde küçük bir miktar para var. Bununla
Cemre’ye istediği şeyleri alırsınız.”
“Aşk olsun Ayşen Hanım. Lütfen o zarfı çantanıza
koyun.”
“Bunu alırsanız beni çok mutlu edersiniz.”
“Lütfen onu çantanıza koyun. Böyle bir şeye ihti-
yacımız olursa o zaman sizden yardım isteriz. Şu an
böyle bir şeye ihtiyacımız yok.”
130
