Page 123 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 123
yabancı değil. Gider onunla kalırdınız. Hem kayınvali-
dem de çok üzüldü. Ona arkadaşlık edersiniz.”
“Bilmem ki. Ne dersin Meral kızım?”
“Olmazsa yarın gideriz. Canan’ı kırmayalım. Hem
yarın da geliriz Cemre’yi görmeye.”
“Peki, madem öyle diyorsunuz.”
Cemre yan odada yatan Fatih isminde bir çocukla
arkadaş olmuştu. Fatih de bir kaza sonucu gözlerini
kaybetmişti. İki gözü de görmüyordu. Ama neşe dolu
bir çocuktu. Yaşama sevincini kaybetmemişti.
Cemre, Fatih’in odasına gitmek istedi. Ben de
onu tekerlekli sandalyeye oturtup Fatih’in odasına
götürdüm. Fatih pencerenin kenarındaki sandalyeye
oturmuş, başını pencerenin kenarına yaslamıştı. Sesleri
duyunca başını bize doğru çevirdi.
Cemre:
“Fatih ben geldim.” dedi.
“Hoş geldin Cemre. Ben de sıkılıyordum. Biraz
oynarız.”
“Ben de sıkılmıştım. Annemden beni buraya getir-
mesini istedim. O da beni kırmadı.”
“Teşekkür ederim Canan teyze.”
122
