Page 117 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 117
Uzun bir bekleyişten sonra beni odasına aldılar.
Kapıyı yavaşça açtım. Gördüğüm manzara karşısında
bağırmamak için kendimi zor tuttum. Elimle ağzımı
kapattım. Benim güzel kızım, sargılar içinde melekler
gibi yatıyordu. Yaşadığım bu acıyı tarif edemezdim.
Oysa ne kadar neşeli, ne kadar canlı bir çocuktu. Şimdi
sakin sakin yatıyordu.
Eda, koşarak hastaneye gelmişti. Elimi tuttu.
“Geçmiş olsun.” dedi.
“Sağ ol” dedim mırıltıyla.
“Kendini harap etme. Bak göreceksin Cemre güçlü
bir çocuk bunun üstesinden gelecek. Hiç bunları yaşa-
mamış gibi olacaksınız.”
“Ben de inanıyorum buna ama...”
“Önce senin güçlü olman gerekiyor ki kızına yar-
dım edesin.”
“Güçlü olmaya çalıyorum Eda.”
“Ben ne gerekiyorsa yapmaya hazırım.”
“Biliyorum canım arkadaşım. Teşekkür ederim.”
Cemre uyandığı zaman, ”Anne” diye seslendi.
“Buradayım” dedim.
“Su” dedi mırıltıyla.
Sürahiden bir bardak su doldurdum. Bir yudum
zor içti.
116
